Talemålet kan òg variera ein del mellom generasjonane. Nedafor skal me sjå på ein del punkt der ein kan finna forskjellar mellom eldre og yngre mål i Ullensvang.

• I eldre mål kan dei lange vokalane i, o, u og y uttalast som ei, ou, eu og ey. I dag er ei slik diftongering heller uvanleg.

• Dei hankjønnsorda som har ę i fleirtalsendingane (dvs. klasse 2 ovafor), får i eldre mål endinga -ęna i bestemt form fleirtal. I eldre mål kan det for eksempel heita sauęna, mens det i yngre generasjonar er vanleg å seia sauęnę.
• I bøyinga av hankjønnsorda kan dei yngste ha samanfall mellom det som blir kalla bøyingsklasse 1 (for eksempel hęst) og bøyingsklasse 2 (for eksempel sau) ovafor. Dei vil bøya orda hęst og sau på same måte:
  

  	hęst	hęstʼn	hęsta	hęstanę
  	sau	sauęn	saua	sauanę

• Dei hokjønnsorda som har ę i fleirtalsendingane (dvs. klasse 3 ovafor), får i eldre mål endinga -ęna i bestemt form fleirtal. I eldre mål kan det for eksempel heita naolęna, mens det i yngre generasjonar er vanleg å seia naolęnę ’nålene’.
• I bøyinga av hokjønnsorda kan dei yngste ha samanfall mellom det som blir kalla bøyingsklasse 3 (for eksempel sak) og bøyingsklasse 5 (for eksempel ęlv) ovafor. Dei kan såleis bøya orda sak og ęlv på same måte:
  

  	sak	sakę	sakę	sakęnę
  	ęlv	ęlvę	elvę	ęlvęnę

• Dei yngste kan mangla -r i endinga i ubestemt form fleirtal av hankjønns- og hokjønnsord. Dei kan seia hęsta og naolę, der dei eldre seier hęstar og naolęr ’hestar og nåler’.
• I bøyinga av inkjekjønnsorda som er plasserte i klasse 6 ovafor (for eksempel hus), vil dei yngste ha endinga -ęnę i bestemt form fleirtal. I eldre mål er endinga -ę. Dei yngste vil såleis seia husʼnę og bęręnę, mens dei eldre seier husę og bęrę ’husa og bæra’.
• Dei yngre har ikkje like mykje palatalisering som dei eldre. I yngre mål er former som sakęnę og skogęn vanlege. I eldre mål vil det heita saęna og skojęn ’sakene og skogen’.

• I eldre mål kan ein del verb få endinga -å i notid. Det kan for eksempel heita at ęg fɩnnå. I dag er det vanleg å seia at ęg fɩnnę ’eg finn’.
• Verb som bryta og frysa heitte i eldre mål brjota og frjosa.

• I eldre mål er det vanleg å seia for eksempel ain storå mann. Dei yngre vil ikkje ha endinga -å i adjektivet her. Dei vil anten ha -ę (ain storę mann), eller dei vil ikkje ha noka ending i det heile (ain stor mann).