Slik kan to dialekttekstar sjå ut med lydskrift:

– Hva slags skole var det du gikk på når du vokste opp?

– Då jękk ęg på Søreide skule. Då va da dęnn så va i da område her, å dęnn e nå ein av di ęlstę skulane i Fana. Å ifrå Søvię så va da nå litt avstann å gå. Ęg hadde barneårę i krigen. Å da va dętta me sko å kle då, så litt me dęnn skuleveien. Da huska ęg nå ęg skulle gå i trisko ifrå Søvię te Søreio, så va da nåkk ja, męnn da va triveli å gått sammhål, å dei aller flęstę hadde ętt elle anna lokalt ęttenamn i – nårr ęg starta skul’n i einåførti, å ’n ja en tåll fęmt’n i klass’n.

– I din klasse?

– Ja.

– Men hvor mange klasser, var det bare en klasse på skolen, eller?

– Nei, hętte da fådelt? Fȯ føstę klass’n va fårr seg, andrę og tręję i lag, fjerę å femtę i lag, å sjęttę å sju’ndę i lag. Å då va da to lerara te dętta her sånn att da va sjiftesvis, å enn møtte på skul’n a’nkvar dag.

Denne dialektteksten finst også som lydprøve .

Me har også ein dialekttekst med ein eldre informant:

Ja da va so visst da att di sku sjyta åre inn, da va vęll; męnn dynamitt’n va no e oppfudd’n då, so di kudn no e få sjyta mę dynamitt, męnn di hadde børseskȯt, å so hadd no di pikstola å slikt nåke so di skaut no me – å skaut i hytt å ver, veit du, so mye di fekk da te smędla. Jau, jau, so va da ęnn oppå Lilan, på hauen på Lilan – hann sku sjyta åre inn, so di sa. Å gamlinjen hann sat nętt innfȯr å les tękst’n, å sån’n hann stęlte sęg utfȯr vęen å sku sjyta. Męnn hęr va da ętt gammalt jevęr, å skȯte hadde ste i, da va munnladnis dętta hęr, å mę samma hann smęlt av, dar spęnte børso. Å hann i veen so da skaldra. Å da va små glas, å da va blyinnfatnia på rutena, å dar eme heila glase innøve aksl’na på hinn so sat i bęnen å les. Męnn hinn les ut kapitt’l’le, hann, å so sei an te di andre i stȯvo: De får gå ut å sjå kor da jękk mę hann so skaut sęg, sa an.